හිමියනේ වඩිනු මැන

සුදන ගති වැලළිලා,
දුදන ගති මතුවෙලා,
බුදු සාදු කියාදුන්,
දහම් අමතක වෙලා.
මල් පිපුන පාර දිග,
කටු අකුල් මතු වෙලා,
ඇවිදගෙන යන්න බැහැ
පාර වල් බිහි වෙලා.
ගිරි දුර්ග - වන දුර්ග,
මග දෙපස අවුරලා,
මන් මුලා වි හිදි,
මිනිස් හිත තනි වෙලා.
හිමියනේ වඩිනු මැන,
මිනිස් ලොව දෙස බලා,
ඔබ නො‍යන මොහොතකදු,
සසර අපි තනි වෙලා

කුංකුම කස්තුරි අගිල් කපුරු දුම්

කුංකුම කස්තුරි අගිල් කපුරු දුම්
නුහුරුය දෙව්ලේ සුවද කැවූ
පර මල් දෝතක් දෙඅත දරාගෙන
කුමක් පතන්නද මාහට නොදැනේ

කදුළින් මත් උන නව රජදහනේ
දොම්නස් කිරැළකි මගේ උරුමයට
පෙරදා හදවත සුවදින් නැහැවුන
ඉමිහිරි සිතුවිලි සුවද වියැකිලා

පාළුව ඝණදුර මා වට කරමින්
අතීත සිතුවිලි යදමින් බැදිලා
සිරකරුවෙකු සේ කුටියක තනිවුනු
සුසුමට මගෙ දිවි දිය වෙනවා

බලාපොරොත්තුවේ මිණිමුතු ඔබලා
තැනූමාළිගා බිදී වැටුනු දා
මිය ගිය සෙනෙහස මිහිදන් කල තැන
හඩා වැටෙමි හදවතින් මගේ..