කුංකුම කස්තුරි අගිල් කපුරු දුම්
නුහුරුය දෙව්ලේ සුවද කැවූ
පර මල් දෝතක් දෙඅත දරාගෙන
කුමක් පතන්නද මාහට නොදැනේ
කදුළින් මත් උන නව රජදහනේ
දොම්නස් කිරැළකි මගේ උරුමයට
පෙරදා හදවත සුවදින් නැහැවුන
ඉමිහිරි සිතුවිලි සුවද වියැකිලා
පාළුව ඝණදුර මා වට කරමින්
අතීත සිතුවිලි යදමින් බැදිලා
සිරකරුවෙකු සේ කුටියක තනිවුනු
සුසුමට මගෙ දිවි දිය වෙනවා
බලාපොරොත්තුවේ මිණිමුතු ඔබලා
තැනූමාළිගා බිදී වැටුනු දා
මිය ගිය සෙනෙහස මිහිදන් කල තැන
හඩා වැටෙමි හදවතින් මගේ..
No comments:
Post a Comment