පරාජිත ප්‍රේම වන්තයෙකුගෙ
හීනෙන් හීනෙට ඇවිදින
හිත ලග තවමත් මම මාලිගා හදනවා
සුවදින් ඉවකර ගතනොහෙනා
සද රැක තරු මල් මට පාර කියනවා
සමනල් සිතකින් මා වැඩු සෙනෙහස ............
මිරිගුවක්‌ සේ දුර ඈතට යනවා..........
නුබෙ අත අරගෙන ඒ දුර යන්නට රත්තරනේ මම පාර හොයනවා
නෙත හිත දෙතොලග සැගවුනු සුවදින්
මල් වාගේ හදවතට අවාරයේ වැහි අනෝරාව යට
ඒ මල් වල පෙති ගැලවී වැටුනා
තරු නෙත් කැලුමක දෙතොලග සුසුමක
සුවදක්‌ සේ සෙනෙහස බැදුනා...........
පෙම් කලේ මා මිස නුබ නොවන බව
වැටහෙන්නට කල්පයක්‌ ගෙව්නා ඒත් තවම නොතේරේ..........
මිය නොයමි ජීවිතය දුර නිසා.....
සතුට නොසොයමි එය මට තහනම් නිසා.......
නොහඩමි හඩන්නට කදුලු නැති නිසා........
විදවමි විදින්නට තවමත් කිසිවක්‌ නැති නිසා.......
ගනදුරට පෙම් බදිමි ආලෝකය යලි නොඑන නිසා..........
හිත හදා ගනිමි ලොවෙහි කිසිවක්‌ නියත නැති නිසා.......
ඔබයි මගේ ජිවිතේ, ඔබයි මගේ ආදරේ මියෙන තුරා........
පෙම් කරමි ඔබ හට සදා
ඔබට සදා ජය
No comments:
Post a Comment