නිසල උදයක
අප්සරාවක්
ලලිත ගමනින්
ඇවිදමුත් ඇගෙ
පොත් මිටිය ගෙන
තැබිය මකුළත .........
ඉනික්බිති ඇය
පෙරළන්න විය
නවකථාවේ
මුල්ම ඦේදය
සිහින් ලෙස
මුමුණමින් ගීයක්........
පැය කිහිපයක් ගතවත්ම ඇය
යන්න සැරසුණි මගෙන් ඈතට
නමුත් කෙලෙසද පවසගන්නේ
මගේ හදතුළ නැගුණු ප්රේමය......
යළිත් දවසක මෙවන් උදයක
සුමුදු ඔබගේ පහස විඳිනට
පෙරුම් පුරණෙමි ඔබ දකිනතුරු
මීට, පෙම්බැඳි නිසල බංකුව......
No comments:
Post a Comment